علامه حـــــــــلی می گوید من یـــــــــــــــــــــــــــازده ســــــــــــــــال با خواجه نــصــیــــرالــــدیــــن طــوســـی زندگی کردم یـــــک مــبــاح از او نـــدیـــدم. نه این که آدم دوری گزینی از همه چیز بود؛ بلکه یعنی آن چنان کارش را تنظیم کرده بودکه همه کارها برایش  یا مستحب بود یا واجب. اگر می خوابید خواب برایش مباح نبود، حتما مستحب بود.لباس و حرف زدن و غذا نیز یا مستحب بود یا واجب. 

مطهری، آشنایی با قران 6، ص 173