“رقيب” به معني مراقب و “عتيد” به معني کسي است که مهياي انجام کار است، پس به اسبي که مهياي دويدن است “فرس عتيد” مي‏ گويند، و

به کسي که چيزي را ذخيره و نگهداري مي‏کند نيز “عتيد” گفته مي‏شود (از ماده “عتاد” بر وزن جهاد به معني ذخيره کردن).

تو قران فرموده:

إِذْ يَتَلَقَّي الْمُتَلَقِّيانِ عَنِ الْيَمِينِ وَ عَنِ الشِّمالِ قَعِيدٌ * ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلاَّ لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ

فرشته می نویسد و می نویسد.نامه ی اعمال من سیاه می شود و او با بغض و گریه ،باز هم موظف به انجام تکلیف است.

اومثل من نیست که تکالیفم را فراموش می کنم.در هر شرایطی که باشد، می نویسد.خون دل می خورد و

...

می نویسد.به عتید نگاه می کند ودلش ترک برمیدارد و می نویسد.

شنیده ام هفت ساعت، دست روی دست می گذارد و چیزی نمی نویسد.شنیده ام هفت ساعت صبوری می کندو مهلت می گیرد.منتظر یک نشانه می ماند تا شاید علائم پشیمانی را ببیند .یا صدای استغاثه ای را بشنوی

راوي مي‏گويد:” مگر خداوند عز و جل نمي‏فرمايد ما يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ: “هيچ سخني انسان نمي‏گويد مگر اينکه فرشته مراقب و آماده ثبت اعمال نزد آن حاضر است”

مراقب جریمه ها و دوربین مخفی های ثبت کننده باید بود.